سه شعر از زیبا کرباسی
سه شعر از زیبا کرباسی
از مجموعه ی نامه های خصوصی ی بهادر درانی و آهو حسانی
۱
یای همزه
ای حرف سرکش از اطاعت قانون صدا
پشت و پناه اشارات ریز الف
یای احیای حق آرامش
ای همیشه گوش
ای بی خیال گوش
سنگ درشت کلمه
جلای معنوی
وزن جمله
جمله گی
مقام سنگین
ای یای آخر مرتضی
۲
الف
برخیز ای الف
آغازگر
ای معنای همه ی قدم های پیوسته
قیام گر
ام العتبار جمله جمله ها
قیامت شکوه و معرفت با هم
با آن قد کشیده
قامت موزون
یعنای راستی
کان ادب
که به احترام کلمه های پیش و پست
کلاهت را از سر برمی داری
طغیان گری که خستگی نمی شناسی
آخر خط که می رسی
قوت الله
تازه تر می شوی
بال می گیری
صدایت راه حنجره ها را به سوی آسمان باز می کند
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
بالا
بالا
بالاتر
۳
سیر جزیل عطار
با صورت گردش نگاه می کند
از لای هر کلمه که شکفته می شود
از ندانمی
یا نه دانمی
شیرگاه نور و باران
جایی که زبان عشق می کند
به انزال می رسد
از آمیزه به آمرزش و پرسش
مخفیگاهش را لابلای ابتث
حکمت الله
تماشا
در تاریکی
تمایل غریبی به مخروط دارد
دنبال رابطه ی تنگش با پنج می گردد
پنجره
از دو سمت
گوش نیم قوسش
با شهوت کش می آید
از لای انگشتانی
که بارها لب بوسشان کرده ام
از جلد حافظ بیرون می زند
با نوکی هیز
تیز
و باز
گردش دیگر
روزی تازه
آن پیوند
جاذبه
برگشت
تکرار
ملاحت مرکب و
سیر جزیل عطار
