داستان

رکسانا حمیدی   علیه سیزیف فراموشکار* عقربه­های ساعت جلو می­رن و باز برمی­گردن سرجاشون. هر کاری که انجام می­شه و

قباد آذرآیین “کوچه، هنوز اسم ندارد” برای : رکسانا حمیدی   حال همه مان  خوب است مادر…بابات بعدازظهرها تو یک

کیامرث باغبانی ازمابهتران کَلّه­ی­سحر، خروس­خوان جومشا از خواب بلند شد. آتش اجاق را روشن کرد تا هنگام برگشتن شوهرش مثل

فرخنده حاجی‌زاده   چند داستان کوتاه   یک زرد و نارنجی گل بهی به فیروزه ای حسادت نکرد. گفت خب

رشید مشیری لنگه کفش من یک لنگه کفش کتانی  هستم که از درون یک گور جمعی در غزه با شما

منظر عقدایی گوشه حزین باد سردی می‌وزید و ناله پنجره را در آورده بود.  پنجره را بستم.  بیرون طوفان به

رضا بهزادی   روز آن‌ها در بالکن  را باز گذاشته بودم و در اتاق پذیرایی نشسته بودم و مشغول خواندن

“آناندا” کتاب تازه‌ای است از شهروز رشید که از سوی “باشگاه کتاب” منتشر شده است. بر پشت جلد کتاب در

ساناز اقتصادی‌نیا طایفه مگس حالا دیگر حتی تکان هم نمی‌خوری. تمام شد. دیگر چشم‌هایت به من زل نزده است که

رشید مشیری یک روز اصغر صدای پای طلوع آرام است .اما تو آنرا می شنوی و بیدارت می کند. ساعت