رضا بی شتاب گمان بُردی…!؟

رضا بی شتاب

گمان بُردی…!؟

برای:ویدا موحد؛نخستین دخترِ خیابانِ انقلاب که روسری بر سرِ چوب کرد

گمان بُردی خیابان خسته وُ خالی وُ خفته ست

درختان را زِ بیخ وُ بُن بُریدند وُ نهالی هم نمانده ست

فقط بادِ سیه همراهِ خار وُ خس خَزَد در کوچه های خلوتِ بیمار

و سایه های پروارِ پریر وُ پار وُ پیرارند سردمدار

زمین وُ آسمان اندوهگین سر در گریبان

گمان بُردی نفس در سینه حبس ست وُ هراسان

صداها در حصارِ حسرتِ آهی؛نهفته ست

و دریا از عطش می نالد وُ بر خویش می پیچد:

بسان زخم خورده پهلوانی بی کس وُ تنها وُ آشفته ست

و پولکهای زرینِ زره سانش؛دگر با ماه وُ خورشیدی نمی خندد

دلِ صحرا بر او می سوزد وُ مُرده ست باران وُ بهاران وُ همه یاران

همه دار وُ ندارش را به غارت بُرده این انبوهِ دشمن شاد

گمان بُردی که هر فصلی فقط سرمای جانسوزست

و تقدیرِ مُقَدّر دستِ کاسب های مکتب دارِ دلسوزست

گمان بُردی نهالِ هول بنشاندی به هر برزن به هر میدان

و یا فریاد را در سینۀ خاکِ غریبِ خاوران کُشتی

گمان بُردی که کُشتاری چنان می ماند از چشمِ زمان؛پنهان

مگس های پلشت ات روی هر پُشته کنون با هیئتِ غول

به فرمان وُ تماشای تو در نشخوار وُ با این شعبده مشغول

گمان بُردی که با قهقاهِ قهر وُ قدرتِ دین ات

قمارِ واپسین بُردی وُ می مانی برین داو وُ برین جنجالِ پوشالی

و در این مضحکه؛آسِ سکوت ات را زدی بر میزِ قوادان

ترا حاصل به جز مُرداب وُ لعنت چیست ای منفورِ سرگردان!

که ابلیس از تو در حالِ گریزست وُ پریشان

تو ای انسان نمای خلقتت اندر نهفتِ هرچه گنداب!

که در قاموسِ تو قتل وُ جنایت شد مقدس؛قوّتِ ایمان

گمان بُردی که دیگر رهگذاری نیست؛آبها از آسیاب افتاد

همه در خلسه وُ خواب وُ خماری گوشه ای بنشسته در پستو وُ ترسان

گمان بُردی پرنده های عاشق را تو کُشتی وُ به بند آورده ای شمشاد

قفس آوردی وُ مرگ وُ سکوت وُ بسته ای پَرها…وُ خانه همچو قبرستان

ببین اکنون لهیبِ چشمۀ آتش شکفته ست

ندیدی چشمۀ آتش و آن خیزابه های سرکشِ خشم اش!

که چون آن شعله ها را برفراز آرند ناگه سربداران سرفرازان

ز تو چیزی نمی مانَد؛اگر مانَد همان گَندست وُ مانداب

و بر گورت به شادی وُ سُرور وُ نغمه وُ آواز

می نوشند وُ می خوانند وُ می رقصند

و سیمرغانِ قافِ عشق می آیند در پرواز

و اعجازِ بزرگِ رازِ آزادی چنین است:

زن وُ زیبایی وُ پیروزیِ ایران

که نامِ زندگی این بود وُ این هست وُ همیشه جاودان باد…

سه شنبه ۱۴ شهریورماه ۱۴۰۲///۵ سپتامبر ۲۰۲۳