چند سروده فارسی و گیلکی با برگردان فارسی گیل آوایی
چند سروده فارسی و گیلکی با برگردان فارسی
گیل آوایی
۱
باید قوی باشی
محکم وُ ایستا
چنانکه هیچکس نداند
چه ویرانی!،
فرسوده
در ویرانۀ خویش!
با خود حرف بزن
هیچکس نشنود!
با خود بگو
بی پاسخ از کسی.
پروا را بگذار
هنگام که در ازدحام انبوه
تنهاتری!
.
یکشنبه ۳۰ شهریور ۱۳۹۹ – ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۰
۲
نگاهِ پیدا و ناپیدایم
چون پری بر جاری آرام وُ رام
دَم وُ بازدَمی در فاصله مارپیچِ دودی برابرم
با پریشانیِ هزار اندیشه شاید!،
اما
خرامانِ یک نفر!،
فقط یک نفر در ازدحام انبوهِ در گذر
ماجرای دیگریست!
.
یکشنبه ۵ بهمن ۱۳۹۹ – ۲۴ ژانویه ۲۰۲۱
۳
نازکِ هیچ جنگلی
رازِ گردباد نیاندیشید!
ماجرائیست
ماجراجویی ما!
.
کوچه های شهر
بستند هر دری که باز،
آغوشی نماند
وقتی
هوای گریه بغض کرده بود.
۴
بگو
نسیمی اگر وزید در این خاک
یادگار زنجیره ایست در چنبره هزار جنایت
و خاورانِ این دیار
عشقگاهان دلشدگانی از آتش گذشته اند
داغداران
داغ می شمارند هنوز
کشتار
پُشته پُشته
قتلها
زنجیر زنجیر
چه آتشیست این دیار
که هر نسیم
آبستن طوفانیست.
ناتمام
۱۴ مارس ۲۰۱۴
۵
چه ساده، چه به سادگی!،
دوره دوره اشتباه می گیریم
تاوان شمردن چه سود
هنگام که
جوانی پیر می شویم
پیری جوانی می کنیم
بی جوانی!
گیلکی با برگردان فارسی
۱
می آرزُونا ابرانه باله سر کشم
ایتا ایتا
تورابو باد
تته رانه ابرانا رخشان کشان
منمو می دمخته آرزونا
پامج پامج ایشماردن
فارسی:
آرزوهایم را بر بالِ ابر می کشم
یکی یکی
بادِ دیوانه شده
ابرها می پراکند با شکلک در آوردن
من هستم وُ آرزوهای لِه شده ام را
گام به گام(پاگردان پاگردان) شمردن
۲
ایجگیرا جیگیفته
تنایه اوچینی
هرتا آه مرا مست
هاچین پیالا موشتا کوده
واهیلا بی تنایی اوخانه مرا
تسک!
فارسی:
ضجه را پنهان کرده،
تنهایی را بر می چینی
با هر آه مست
پیاله خالی در مشت
سرگشته می شوی با واخوانِ تنهایی
دلتنگ!
۳
غوربتا فونقوفته
کرونا فته راتا دره
تو بمانسته داری تی فوخوسانه مرا
تامبزه
تسک!
فارسی:
از پسِ غربت بر نیامده
کرونا بیداد می کند
تو مانده ای با کابوسهایت
دم فرو بسته
دلتنگ!
۴
می موشتا وانکون کی دونیا فوگورده!
جنگلانا واورس،
تسکه دیلانه شب فوقوسانا!
فارسی:
مُشتم را وا نکن که دنیا بهم می ریزد
از جنگل بپرس
کابوسهای شبانۀ دلتنگان را!
۵
چومانه ارسویانه
دسانه ناجانه موشت
واکفته خیالا شونو
بیجارانه بجه رقص
هاچین واهیله تسک
دیله آپا اوپا کودن!
فارسی:
اشکهای چشم
حسرتهای دست به مشت
گیر داده است رفتن به خیال
رقص برنج شالیزاران
درست دلتنگیِ سرگشتگیست
این پا آن پا کردنِ دل( بی قراریِ دل)
۶
کویانو جنگلو روخان
آبو نوبو بیجارانه تا تی چوم دکف بج
پاک تورابوسته دیل
شکل بزه گابو سبزه واشانه ناجه
ارسو غمزه یه هیسته دیمه سر مست
آخ اگه غوربت نوبو بی!
فارسی:
کوهها و جنگل و رودخانه
راهآبِ چوبیِ آب وُ شالیزارانِ تا چشمت کار می کند برنج
دیوانه شده است دل انگار
گاوِ شاخ به پا بسته وُ حسرتِ علفهای سبز
عشوۀ اشک است بر گونۀ خیس مست
آخ اگر غربت نمی بود!
سه شنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۹ – ۲۱ ژوییه ۲۰۲۰
۷
بوک بوکوده آسمان
تام بزه دریا
ساحیل تسک
چی هاچین یادا چو زئن درمه
دمرده لوتکا مانستن
مایاقا خیالا شون!
فارسی:
بغض کرده است آسمان
دم فرو بسته است دریا
ساحل خلوت
چه بیهوده یاد را می جویم
مانند قایقِ غرق شده
در خیالِ آبیِ دورِ دریا!
بیستم جولای ۲۰۱۷
۸
تام بزه دمرده شواله ماستن
فکرا دوبوم
هاچین جنگله اوخان بوو
می تسکابو دیله پاصدا
فارسی:
سکوت کرده همچون شعله های آتش
داشتم فکر می کردم
هوارِ جنگل بود
صدای دلِ تنگم!
۹
می آرزُونا ابرانه باله سر کشم
ایتا ایتا
تورابو باد
تته رانه ابرانا رخشان کشان
منمو می دمخته آرزونا پامج پامج ایشماردن!
فارسی:
آرزوهایم را بر بالِ ابر می کشم( نقاشی می کنم!)
یکی یکی
بادِ دیوانه شده است
ابرها را می پراکند با شکلک در آوردن
من هستم وُ آرزوهای زیرِ گامها،
گام به گام شمردن!
گیلغزل!=غزل گیلکی
۱
بیجارا زمستان فوقوفت، اشکلانا زنه سرفوکو
بچاسته گیلا چو زنه، گِه تی بج چی بوبو
بیجار تام بزه، چوم به را، دیل بوبوست
زمستانا گه وَرفوسرما جه را پور بامو
بورین پاک فیچالست اگه هرچی باغو بولاغ
دورین دیل میشین گرمه جان واج بامو
نیدین اشکلو واش بوپوخست، بوبوستم چیچال
نیدین یخ دوسته گیلم، دیلگیرم تسکا بو
باهاران آیه هانده سبزا به می توم بیجار
دو واره پور آوازه، افشان کونه بج خو مو
آیه سینه سورخی می سامان بازام با گولاز
بازین روسیایی تیشین به ترا گم چی بو!
تی رخشان کشئنام دواره، تونام شی تی گور
منم من بیجاره همش پا بزا، راه دوبو
فارسی:
شالیزار را زمستان در خود گرفت، ساقه های ماندۀ برنج را سرکوفت زد
به گلِ یخ زده گیر می دهد می گوید برنجِ تو چه شد
شالیزار سکوت کرده چشم به راه دلشده
به زمستان می گوید برف و سرما از راه زیاد آمده
بیرون اگر هر چه باغ و دشت تماماً فشرده
دل من در درون گرم و زنده است
نبین ساقه مانده از برنج پوسیده، بخ زده ام
نبین گِلِ یخ بسته ام دلگیر و تنها مانده ام
بهاران می آید باز سبز می شود نشای برنجم
دوباره برنجِ پر آواز افشان می کند مویش را
سینه سرخ باز با افتخار به سامانِ من می آید
باز روسیاهی از آنِ تو می شود به تو می گویم چه شد!
شکلک در آوردنِ تو هم می گذرد، تو هم به گورِ خودت می روی
من هستم من که همیشه پا به زاییدن و در راهم.
۲۵ فوریه ۲۰۱۵
۲
انهمه جنگل فتاشتد، بی شومارد سربداران
دیل فاداد یاران به ایران رادوارد بی قراران
یادیگاره سورخه دسمال چوم براید هرخوروسخان
هانده دریا ول بیگیفته آسه مانه تیتی واران
قولقازه دوشمند نوخوفته شب جه دسته آ فوخوسان
رادوارد بی قراران شادوخندان جانه یاران
قدره می خاکا نداشته هر کی می خاکا فوقوفته
حورمته خاکا بداشتد می ریفقان می براران
چی داری دیل ناگیرانی!؟، سورخه گول فته فراوان!
پور بامود حاکیم بوبوستد، باز دمردد شرمساران!
شومی یا واستی فوقوفتن، تی شوالا ول بیگیران
وسته کفتن یا جوخوفتن جنگله جا در گوماران
آی بنازم جانه جانان هیممته گیله جیوانان
کی داند دابه بهاران بج به هانده توم بیجاران
یاوری وختان واسی دئن، رج به رج می گیله مردان
بال به بال جنگل دواره، می گیلانه ایله جاران
گیل آوایی سینه فکلاشتن چی واستی تی جیوانان
مرده میدان ده بوبوستد، سروه داران پاک هیزاران
فارسی:
این همه جنگل را تراشیدند، سربداران بی شمارند
یاران به ایران دل داده اند رهوارند بی قرارند
یادگارِ دستمال سرخ چشم براهند هر بامداد( خروسخوان)
باز دریا شعله گرفته، آسمان ستاره باران است
دشمن بخود پیچیده، از دستِ کابوسها شب نخفته
رهوارند بی قراران شاد و خندان جانِ یاران( یاران جان=یاران گرامی)
هرکه به خاک من یورش آوردقدرِ خاکِ مرا ندانست
حرمتِ خاک را نگه داشتند رفیقانم، برادرانم
دل نگرانی چه داری!؟ گل سرخ بسیار است
زیاد آمدند حاکم شدند، باز فرو مردند شرمسار ها
باید به شومی یورش برد، آتش ات را بگیران
بس است افتادن یا پنهان شدن در بیشه بجای جنگل
ای بنازم جانِ جانان همتِ جوانان گیل را
که می دانند رسم بهاران راکه نشاء، برنج می شود
هنگام یاری دادن باید دید، صف به صف گیلمردانِ مرا
دست دردست بیشتر از جنگل می شود، انبوه یاری دهندگانِ گیلانِ من
گیل آوایی سینه چنگ زدن برای چه!، جوانانِ تو
دیگر مردِ میدان شده اند، درختان سرو، هزاران
(دوشنبه ۵ بهمن ۱۳۹۴)
