رضا بی شتاب؛ بادۀ اندوه
رضا بی شتاب؛
بادۀ اندوه
برای:سارا شیرازی؛دخترِ کوچکی که به جرمِ بدحجابی؛چهره اش را خونین کردند و سپس با حملۀ شیمیایی؛به سراغِ مسموم کردنِ دخترانِ مدارس رفتند… واپسین یوزپلنگِ ایران«پیروز»؛نمادِ امید را نیز کُشتند و…
فخرالدین اسعد گرگانی(ویس و رامین۱)صفحۀ ۲۷۳:
الا ای ابرِ گِرینده به نوروز/بیا گریه ز چشمِ من بیاموز
گفتم شاید امشب اشک نیاید به سراغم
فارغ وُ آسوده دمی چشم ببندم
گام زنان راحت وُ آرام وُ بی خبر از خویش
بال گشایم به بهار وُ بِپَرم با پَرِ رؤیا
در پسِ در؛دغدغه وُ غم بِگُذارَم
فارغ ازین غلغلۀ غولِ دغلکاره وُ غوغا
برگِ کتابی به سرانگشت بسایم…
ماهِ قشنگم کنارِ پنجره آمد
اشک ز چشمش روان وُ سَر به گریبان
با منِ افسرده سخن هیچ نمی گفت
بغضِ عزیزش بُد وُ؛هق هقِ حرمان…
ناگه در کوچه کسی اسمِ مرا گفت به باران…
پرده به یکسو کشید دستِ هراسان
وای چه دیدم؛ به خدا دخترکم بود
چهرۀ خونین وُ گریۀ سارا
داغِ دلم تازه کرد وُ گریه مُهَیّا
ریخت دگرباره به جانم غمِ جانان
بادۀ اندوه؛زمان آوَرَد وُ دردِ دمادم
موجِ رنج؛جامِ جهانم شکست وُ کرد پریشان
پای برهنه دَویدَم میانِ کوچۀ تبدار…
مردمِ آسیمه سرِ خسته رسیدند:
دخترانِ مدارس همه مسموم وُ خروشان
این چه شرنگی ست که افروخته عمامه دار!
بارِ دگر دخترانِ آسمان؛گرفته گروگان؛
باز می زنند زنان را؛ تازیانۀ…؛ مذهب وُ باور…
در دلِ من خشم وُ غضب بانگ برآورد:
باز خدا کُشته شده بر سرِ برزن
باز به ره آمده این رهبرِ رَهزن
مضحکۀ مذهبِ دریوزگی وُ هَرزه به منبر
دیوِ دین زَنَد غریوِ ترس در پَسِ سنگر
مهدی وُ دجالِ دین جهلِ مُکرّر
دینِ شما منشأ تشویشِ جهان شد
ارمغانتان فساد وُ فقر وُ فلاکت؛دام پیِ دام
لعنتِ تاریخ بر این قوم وُ بر این نکبتِ ایام
جمله دروغید وُ فریبید وُ ریاکار وُ پَست…
نامِ رذالت نهی فضل وُ عِلم وُ امامت
بُزدل وُ بی جُربزه وُ لوطی وُ انتر!
نُوچه چُماق آوَرَد وُ پَرچم وُ؛چادر وُ چَنبَر
مجلسِ بزم است وُ چپاولگرِ ایران…
خوردن وُ دزدیدن وُ بُردن؛کُشتن وُ حاشا…
از لَج وُ از آز،کُشتی«پیروزِ»یکّه وُ تنها…
کوه کِشَد آه وُ بسوزد جگرِ جنگل وُ گُلها…
خوب نگه کن تو ای مردکِ خونخوار!
این همه خورشیدِ شب شکارِ آشکار
در هم وُ بر هم زَنَد بساطِ ستمگر
زهرِ هلال بخورانَد به جانِ رهبرِ قاتل
هم به همان شیوه که نوشید؛جامَکِ زهری؛
امامِ مقوّاییِ آدم کُشِ راحل
داغِ مرگ زَنَد بر تو وُ بر جَدّ وُ تبارت
ای غلط انداز!کُنَد نامِ تو باطل
از تو وُ اجدادِ جاهل وُ جلاد؛هیچ نماند
ای تو هیاهویِ تَوّهُم؛نهیبِ هَیُولا
فتنۀ عمامه ز بُن برکَنَد این نعرۀ توفان:
چشمه به جوش آمد وُ شد رود وُ رود چو دریا
دستِ من وُ دستِ تو پیوسته شد ای یار
وه که چه زیباست این رمزِ رهاییِ مُهَنّا…
شنبه ۱۳ اسفندماه ۱۴۰۱///۴ مارس ۲۰۲۳
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
۱-فخرالدین اسعد گرگانی(ویس و رامین)با دو گفتار از صادق هدایت و مینورسکی با مقدمه و تصحیح و تحشیۀ:محمد روشن.صدای معاصر،تهران چاپ اول ۱۳۷۷.
