رضا بی شتاب: گُلِ حَسرَت
گُلِ حَسرَت
رضا بی شتاب
برای سپیده قلیان:ستارۀ سربلند وُ خستگی ناپذیرِ انقلابِ زن زندگی آزادی
گُلِ حَسرَت گُلِ خوشبو وُ زیبا
که می روید کنارِ برکۀ دنیا
اگر عاشق ببوسد رویِ او را
گُلِ حسرت برقصد مست وُ شیدا…
چو نوشیدی ز آبِ چشمۀ باران
گُلِ حَسرَت ترا می جوید ای جان
چو بوییدی گُلِ حسرت سرا را
گُلِ حَسرَت به خود می بالد ازآن
سلحشورا سپیده جان سپیدار!
مرا غوغایِ غم بگرفته مأوا
ترا در یاد دارم دلبرم یارا
همیشه یادِ تو خورشیدِ والا…
به زخمِ خنجرِ خاری دل آزار
ترا از خانه بُرده سوی زندان
دلاور دختری رزم آوری تو
نبردت با سیاهی آتش افشان
گُلِ حَسرَت شدم اما نگارم
ترا من می ستایم ماهِ تنها
ز لبخند وُ ز رخسارت خوشم من
شهامت از تو می گردد شکوفا…
بساط وُ قصرِ دیندارانِ دنیا دار
ز فریادت فرو ریزد ز بنیان
خروشَت چالش وُ جنگ وُ نبردست
سپیده؛ سَربِداری از دلیران
همه مهری؛ عزیزی نازنینا
جهانِ تو بزرگست وُ پُر آوا
شکوهِ زندگی نقشِ تو دارد
شجاعت را نشان دادی وُ معنا…
تو با اندیشۀ پیکار وُ پیمان
فکندی آذری در داوِ دیوان
سپاسِ بی قیاسِ روزگاران
نثارت باد ای بانوی ایران!
گُلِ حَسرَت منم ای مهربانم
وجودت افتخار وُ شوکتِ ما
صدایت می زَنَد گلشن چو عاشق:
تویی زیباتر از گلهای افرا…
پنجشنبه ۵ مردادماه ۱۴۰۲///۲۷ ژوییه ۲۰۲۳
