منوچهر رادین؛ حالا حکایت ماست
منوچهر رادین
“کسانى که درمقابل فاشیسم متحد نمى شوند، در زندان یکدیگر را ملاقاتِ خواهندکرد.”
برتولت برشت
……
حالا حکایتِ ما ست
دو رفیق پیشین،
شاید انشعابى،
در پیچِ کوچه‌اى رودررو مى‌شوند و براىِ یکدیگر سر تکان- مى‌دهند وُ مى‌گویند:
– سلام.
– سلام
– با من برعلیه فاشیسم متحد مى شوى؟
– نه! تو چطور ؟ با من در مقابلِ فاشیسم متحد مى شوى؟
– من هم نه!
– پس در زندان مى بینمت.
– پس دیدار در زندان. فعلاً خدافظ
– به سلامت. سلام برسان.
زندان مى بینمت!
– به امیدِ دیدار . سلام برسان.
فریادِ مردمِ بپاخاسته و طنینِ شلیکِ گلوله هاى- سرکوبگران از نبردى نابرابر اما سرنوشت ساز خبرمیدهد:
اتحاد مبارزه پیروزى
مرگ بر فاشیسم
مرگ بر دیکتاتور
اتحاد مبارزه پیروزى
******
تو براى ایران جنگیدى
اى سربازِ کوچکِ گمنام،
بچه ى تبریز
یزد
تهران
در جبهه دیدمت
در خاکریزى
سنگرِ سردى،
در چاله اى
با سرپوشى از گونى،
دیدمت چشم در چشم
در سومار
شلمچه
دهلران
مهران
چشمانت
آه چشمانت،
خسته
نگران
حیران
نیستى حالا
اى در خون سُرخ خود مفقود
در “نعمتِ جنگِ” ملایان،
سرباز کوچک گمنام
پسرم،
نیستى تا ببینى
خواهرت
برادرت
اکنون
چگونه در خیابان
بى سِلاح
به خونخواهى تو
در جنگى نابرابر
سنگر به سنگر
درستیزند
با ملاى بداندیش
مُسلح تا بُنِ دندان،
دژخیمى؛
آن که تو را
به قتلگاه روانه کرد
تکبیرگویان
از زیرِ کلامِ خدایش
قُرآن
و
پسرانش را با سه صلوات
به دورهاىِ دور
به دامنِ امنِ “شیطان”،
همزمان
نیستى تا ببینى
نیستى تا ببینى
اى سربازِ کوچکِ گُمنام
که چه آتشى برپا ست
خانه به خانه
کوچه به کوچه
در جبهه اى به وسعتِ ایران
نوامبر ٢٠١٩
منوچهر رادین نویسنده، بازیگر و کارگردان تآتر است. رادین سابقهاى طولانى در تئاتر ایران دارد. “ابراهیم توپچی و آقا بیک” اولین نوشتهى بلند او ست که در که درسال ١٣۵۴ به کارگردانى رکن‌الدین خسروى در تالار سنگلج اجرا گردید، و پس از آن جعفر والى دومین نمایشنامهى رادین به نام “نمایش طولانى” را درسال ١٣۵۶ در همان سالن اجراکرد، و در یک تورِنمایشى در شهرهاى بسیارى ازجمله اصفهان، شیراز، آبادان و اهواز آن را به نمایش درآورد. نمایشنامه “ابراهیم توپچى و آقابیک” بعدها با فاصله زمانی بسیاری، با کارگردانى منوچهر رادین، و با ایجاد گروه تئاتر همگان در فرانکفورت و در شهرهای متفاوت آلمان نیز اجرا گردید و در برخی فستیوالها از جمله فستیوال تآتر کلن و هایدلبرگ هم شرکت کرد. “زندگى، آه زندگى”، “کپسول هاى سوئدى”، “خانهى کوچک من” و “مرثیهاى براى شکسپیر” از دیگر کارهاى رادین هستند که به کارگردانى و بازى خودش همراه با بازیگران «گروه تئاتر همگان» در فرانکفورت و برخى دیگر از شهرهاى خارج از کشور به صحنه برده است. منوچهر رادین در تعدادى از نمایشهاى موفق نویسندگان و کارگردانان خارج از کشور نیز به عنوان بازیگر برصحنه رفته است. رادین از دیرباز و همواره با نمایش، متن نمایشی و اجراهای صحنهای و رادیویی سر و کار داشته و به علاوه قصه ها و شعرهایی با مضامین اجتماعی و فضاهایی نمایشی نیز مینویسد که به عنوان یکی از هموندان قدیمی کارگاه، بخشی از این کارها را در همین جلسات ماهیانه اجرا میکند. نمایش رادیویى “کارتن خواب” به صیغهى اول شخص مفرد، که سیزده قسمت از آن با بازى و گویندگى خود رادین ضبط و پخش شده است، ازجمله کارهایى ست که رادین در هرسه عرصهى کارِ نمایش تجارب خود را به مشتاقان عرضه کرده است.
به نقل از «آوای تبعید» شماره ۱۴
