چند شعر و ترانه از فرشته مولوی

چند شعر و ترانه از فرشته مولوی

ترانه‌ی ندای ما

 

رو، رو، رو، ای یار من

دو، دو، دو، همراه من

کف بزن، کف بزن، ای یار من، همراه من

بانگ نه، بانگ نه، فریاد من

ندا، ندا، ندا

آه! ای نازنین ندا، نگاهم نکن

ویرانم

****

نازک آراست تنت

گل به گل روی مه‌ات

سر برهنه، مو رها

لب بسته، چشم باز

ندا، ندا، ندا

آه! ای نازنین ندا، نگاهم نکن

ویرانم

****

آسفالت داغ، آسفالت سخت، خیابان خون

آسمان کور، آسمان کر، بارگاه جنون

ندا، ندا، ندا

آه! ای نازنین ندا، نگاهم نکن

ویرانم

****

موتور، موتور، موتور

تاپ تاپ دلت

باتوم، باتوم، باتوم

تاپ تاپ دلت

پوتین، پوتین، پوتین

تاپ تاپ دلت

تق، ‌تق، تق،‌ تق ‌تق ‌تق تیر

ای وای دلم

تاپ، کو تاپ دلت؟

ندا، ندا، ندا

آه! ای نازنین ندا، نگاهم نکن

ویرانم

****

آسفالت داغ، آسفالت سخت، خیابان خون

آسمان کور، آسمان کر، بارگاه جنون

ندا، ندا، ندا

آه! ای نازنین ندا، نگاهم نکن

ویرانم

****

نازک آراست تنت

گل به گل روی مه‌ات

سر برهنه، مو رها

لب بسته، چشم باز

ندا، ندا، ندا

آه! ای نازنین ندا، نگاهم نکن

ویرانم، ویران، ویران

ایرانم.

****

رو، رو، رو، ای یار من

دو، دو، دو، همراه من

کف بزن، کف بزن، ای یار من، همراه من

بانگ نه، بانگ نه، فریاد من

ندا، ندا، ندا

آه! ای نازنین ندا، نگاهم نکن

صدایم کن

ایرانم.

 

خرداد ۸۸

ژینا

 

ژینا، شقایق سقز، غریب می‌شکفد

به خنج گلو، آبله‌ی پوست، درد استخوان

تن‌زخمِ زن، خون‌چکه، در گور می‌رود

از خاک‌وخون دشت پر از تاشِ سرخِ داغ می‌شود.

 

ژینا، شقایق سقز، که بی‌نهیب می‌شکند

دریا غریو می‌کشد

بیابان بانگ می‌زند

تا دخترانِ سرکش گیسِ بریده‌شان را به باد بسپارند.

 

ژینا، شقایق سقز، اما چه پُرشکیب می‌گذرد

از کناره‌های سرد کوه‌سنگ‌های کردستان

تا سبلان و سیستان و

به خراسان و خوزستان

 

ژینا می‌شکند

ژینا می‌گذرد

ژینا، مویش رها، به راه رهایی، سبکبال می‌پرد

ژینا، شقایق سقز، غریب می‌شکفد.

مهر ۱۴۰۱

 

سرود جان

 

مهر آمد، مهسا آمد

ایران به فریاد آمد

زن، زندگی، آزادی

 

سوگ سیاوشان را

سقز سرود جان کرد

ژن، ژیان، آزادی

 

پاییز خون‌جگر شد

ژینا ز خاک برشد

ایران زِ مهرِ سَروَش

از بند دَد رها شد

 

زن، زندگی، آزادی

ژن، ژیان، آزادی

 

مهر ۱۴۰۱

 

سرود آزادی

 

خسته از ستم، در خروش خشم

رود روان، دریای غران

آزادی ما در پی توایم.

 

بردمیده از شور زندگی

رویای روییدن، شکفتگی

به راه رهایی ما رهرو توایم.

 

رو عیان، مو رها، تن امان از آزار

خنده‌زن،‌ ترانه‌خوان با یاران

آزادی، ما زنان آزادیم.

مهر ۱۴۰۱

 

به نقل از “آوای تبعید” شماره ۳۰