کارل ساندبرگ موومان پاییزی
کارل ساندبرگ
موومان پاییزی
ترجمه: روشنک بیگناه
به خاطر زیبایی ها گریستم با اینکه می‌دانم
هیچ چیز زیبایی ماندگار نیست
زردی دشتهای گل گندم
شالیست بر گردن مسین و آفتاب سوخته‌ی زن ،
مادر سال، پذیرنده ی بذر
باد از شمال غرب می وزد
و زردی پاره می شود پر از سوراخ
چیزهای تازه و زیبا می رسند
با اولین برف که برباد شمال غربی می نشیند
و کهنه ها میروند
یکیشان هم نمی ماند
به نقل از “آوای تبعید” شماره ۳۰
