مجید نفیسی؛ عمامه

۱۴/۰۸/۱۴۰۱۱۴/۰۸/۱۴۰۱ Asad

مجید نفیسی؛

عمامه

ای دستار!
چه کسی ترا
بر سر او گذاشت؟

یک تکه پارچه
بیش نیستی
و با این همه، او
ولایتِ خود را
در تو می‌بیند.

من ترا
از سر او برخواهم داشت
و به مادران داغدار خواهم داد
تا اشگهایشان را پاک کنند.

نهم دسامبر دوهزار‌و‌سیزده

Share on Facebook

تبعیدی فقط آن کس نیست که از زادبوم خویش تارانده شده باشد. تبعیدی می‌تواند از زبان، فرهنگ و هویتِ خویش نیز تبعید گردد. آن‌کس که شعر، داستان، هنر، فکر و اندیشه‌اش در کشور خودی امکان چاپ و نشر نداشته باشد، نیز تبعیدی است. این نشریه می‌کوشد تا زبان تبعیدیان باشد. تبعید را نه به مرزهای جغرافیایی، و تعریف کلاسیک آن، بل‌که در انطباق با جهان معاصر می‌شناسد.

این نشریه که فعلاً به شکل فصلنامه منتشر می‌گردد، گِرد فرهنگ و ادبیات تبعید سامان می‌یابد. می‌کوشد در همین عرصه هر شماره را به موضوعی ویژه اختصاص دهد. مسئولیتِ هر شماره از نشریه و یا حداقل بخش ویژه آن را سردبیری میهمان بر عهده خواهد گرفت. تلاش بر این است که صداهای گوناگون فرهنگ و ادبیات تبعید در نشریه حضور داشته باشند، چه در قامت سردبیران میهمان، چه در قامت نویسندگانی که به همکاری دعوت می‌شوند.

ویراستار هر نوشته نویسنده آن است.