کارت نوروزی به زندان اوین مجید نفیسی

کارت نوروزی به زندان اوین

مجید نفیسی

آهان! همان را می‌خواهم:
یک کارتِ ساده‌ی نوروزی
با حاشیه‌ی زرین و دالگوش،
نقشی از یک گل نرگس،
بوی بیسکویت گرجی
و “خجسته باد بهاران!”

امروز این را از تبعید
به اوینِ خونین می‌فرستم
برای دلبندی دربند
که در زمان دستگیری
با دوستان به کوه رفته بود
تا آوازهای نوروزی بخواند.

نوروز خواهد آمد
از قله‌ی سپیدِ دماوند
تا تنگنای زندان و تبعید
و هیچ فتوایی نمی‌تواند
روزِ آمدنش را
به عقب اندازد.

چهارم مارس دوهزار‌و‌نه

Share on Facebook

تبعیدی فقط آن کس نیست که از زادبوم خویش تارانده شده باشد. تبعیدی می‌تواند از زبان، فرهنگ و هویتِ خویش نیز تبعید گردد. آن‌کس که شعر، داستان، هنر، فکر و اندیشه‌اش در کشور خودی امکان چاپ و نشر نداشته باشد، نیز تبعیدی است. این نشریه می‌کوشد تا زبان تبعیدیان باشد. تبعید را نه به مرزهای جغرافیایی، و تعریف کلاسیک آن، بل‌که در انطباق با جهان معاصر می‌شناسد.

این نشریه که فعلاً به شکل فصلنامه منتشر می‌گردد، گِرد فرهنگ و ادبیات تبعید سامان می‌یابد. می‌کوشد در همین عرصه هر شماره را به موضوعی ویژه اختصاص دهد. مسئولیتِ هر شماره از نشریه و یا حداقل بخش ویژه آن را سردبیری میهمان بر عهده خواهد گرفت. تلاش بر این است که صداهای گوناگون فرهنگ و ادبیات تبعید در نشریه حضور داشته باشند، چه در قامت سردبیران میهمان، چه در قامت نویسندگانی که به همکاری دعوت می‌شوند.

ویراستار هر نوشته نویسنده آن است.