رضا بی شتاب شنگرفِ شبِ سوگ
رضا بی شتاب
شنگرفِ شبِ سوگ
برای فرزندِ جوانِ ایران،برای جوانۀ جوانی ندیده وُ پَرپَر شده:محمد قبادلو
بانگِ اذان می آید از آنسویِ دیوار
ای وایِ ما بازم عزیزی رفته بر دار
اینجا میانِ سینه ام دردی نهفته ست
اشکی که در چشمانِ شب می گوید از یار
پاشیده شنگرفِ شبِ سوگِ دلاور
آه ای گُلِ سوری غریبی وُ گرفتار
در کوچۀ تاریک وُ سردِ بی صدایی
آزُرده ای وُ بی پناهی می زند زار
مادر نمی داند کدامین در بکوبد
گویی پدر افتاده زخمی زیرِ آوار
آوایِ نی آواره در کوه و کویرست
ای وای ازین رنج وُ ازین اندوهِ سردار
حُزنی خزان زاد آمده همزادِ دلها
آه از درختِ مُرده وُ خشکیده جوبار
خونِ نهالِ خانه از نهری به نهریست
امیدِ بی سامان شده سَروی نگونسار
چون حلقه پیچد بر گلویِ آرزوها
دیگر نمانَد در حریمِ تن سپیدار
می خشکد وُ می پوسد و می میرد این دل
در سینه می ماسد خیال وُ شوقِ دیدار
می بارد از چشمِ زمان بارانِ سردی
تصویرِ چشم اندازِ شب افسرده وُ تار
دستانِ خواب آلوده را بِربُوده سرما
از آسمان وُ از زمین می بارد آزار
می سوزد از بُغضی نهان جانی در آتش
گل سر به زیر افکنده وُ پنهان زِ انظار
آه ای شباهنگِ پریشانِ شباشب
بگذر ازین خاموشیِ بیزارِ گلزار
پاشیده شد بر بومِ شب شنگرفِ سوگی
مادر بیا مُردم من از این دردِ خونخوار…
سه شنبه ۳ بهمن ماه ۱۴۰۲///۲۳ ژانویه ۲۰۲۴
