رضا بی شتاب بَبر وُ بَرّه وُ بادفروشانِ رأی
رضا بی شتاب
بَبر وُ بَرّه وُ بادفروشانِ رأی
رأی دادن به راهزنان؛کُشتنِ روشنی وُ خِرَد است،رأی:رؤیایِ مُرده ایست در مُردابِ دینتان مانندِ خدایتان مانندِ دار وُ تازیانه وُ زندان وُ اذانتان،کابوس وُ بختک اید در خانه مان؛شما عاشقان را آواره کرده اید وُ فرزندانِ خورشید را کُشته اید…
ابر آمد وُ ببر آمد وُ آن برّه عیان شد
با دلهره بگریخته باران وُ نهان شد
ابر از پیِ ابر آمده بگرفته زمان را
خون شد دلِ این خانه دگرباره خزان شد!
شبکور زِ مَه آمده با وعدۀ بسیار
آمالِ من وُ ما وُ شما گور نشان شد
در کوچه چراغ وُ چمن وُ چهچهه کُشتند
آوایِ دلِ مادرِ ما درد وُ فغان شد
رؤیای قشنگی اگر از عشق سخن گفت
سیلی خورِ مرگی شد وُ در گور روان شد
امید اگر غنچۀ تُردی شد وُ بشکُفت
شلاقِ شقاوت به تن اش نقش وُ نشان شد
آزادی وُ آواز وُ وطن رفته به زندان
تبعیدی وُ آواره همه پیر وُ جوان شد
سیمرغِ سخن را چو به صُلّابه کشیدند
دق کرد دلِ خانه وُ خونابه فشان شد
اندیشه غریبی شد وُ چون خانه بدوشی
افسرده وُ در حسرت وُ بی جا وُ مکان شد
بر بادِ هوا رفت همه حرمتِ خانه
جان گشت پشیزی وُ سخن در خفقان شد
بشکسته حریمِ شرف وُ شرمِ بشر را
کاشانۀ عُشاق چه بی امن وُ امان شد
خون از سرِ دار وُ در وُ دیوار شَتَک زد
زان بانگِ اذان روشنیِ ننگِ زمان شد
از چاله به چاه وُ همه چمچاره گرفتند
ایران عجبا جایگهِ دیو وُ ددان شد
مرگ آمده کاشانه پریشان شده ای وای
هیهات زمین مزرعِ این جانوران شد
بیمارِ روان باخته شد رهبر وُ مولا
بر چهرۀ گُل رنگ؛همانا یرقان شد
آن مجتهدِ جهل وُ جنایت که عَلَم شد
از قعرِ لجن آمد وُ بی بند وُ عنان شد
این حوزه همان باغِ وُحُوش ست وُ شگفتا!
کین مُفتخورِ مُفتی وُ «زامبی» سرطان شد
از کوخ به کاخ آمده دریوزه وُ شحنه
«آقا»شده وُ مالکِ این مُلکِ کیان شد
با کبکبه وُ دبدبه شد شیخِ سیه کار
آن کرمکِ مفلوک یکی کَله کلان شد
با جقجقۀ جاه وُ جلال آمده این جعل
شیپور نوازد شِپِشَک مالکِ کان شد
بگشوده دهان برزخِ بیزاری وُ ذلت
جرثومۀ جهل آمده ملایِ جهان شد
شیخ آمده خوان بُرده وُ خر خورده وُ آخور
خورجینِ جُو وُ یونجه وُ کَه خورده وُ خان شد
هر جا که چمن بود چموشانه چریدند
هان چترِ چپاول زِ کران تا به کران شد
این بادفروشان شرفِ خانه شکستند
زان غارت وُ تحریم وُ حقارت که چنان شد
نه منزلت وُ شأن بجا ماند وُ شکوهی
هان دیدۀ دلسوخته!آن شیرِ ژیان شد
ای دیده حذر کن تو ازین جنبل وُ جادو
از چرخِ کبود آمده خرچنگ وُ چمان شد!
تلقینِ حماقت شد وُ توجیهِ جنایت
چون چیره شد آن جاهلِ دجال وُ دمان شد
بوزینه وُ بزغاله وُ بُزمجه همه جمع
تا مُشتلُق آمد شُتُرَک رقص کنان شد
اوباش وُ اراذل همه مدهوشِ ولایت
قاضی قمه در دست وُ یکی نعره کشان شد
عمامه به سر؛کیسه کشِ قاری وُ لوطی
هر مختلسِ مخلصِ دین تعزیه خوان شد
«جاکوزی»وُ شیخان زِ خوشی در غش وُ ضعف اند
آن آلتِ الله وُ ولایت همه دان شد
در روزه وُ در راز وُ نمازند به بازار
خنّاس همان رهبَرَکِ زورچِپان ست
در خطۀ خائن صفتی خطبه بخوانند
خر نُخبۀ عُظما شد وُ«جُل جامه»دَران شد
داروغه همان«رهبرِ»قزمیتِ غرایب
قداره کِشِ غُربَتی وُ قاتلِ جان شد
با جن وُ پَری وصلتِ میمون کُنَد این گول
امروز نیازش چپوق وُ چَرس وُ چاخان شد
این آشِ تَوَهُم که برین سفرۀ نذریست
پاداشِ تملق شد وُ از جنبِ جنان شد
رأیِ تو چه ارزد به نمایش مَشو دلخوش
خوشمزه خیالیست همان دین که دکان شد
آن مُشتریِ مشربِ دین دشنه کِش آمد
قصاب وُ حقیقت به قناره نه ضِمان شد!
صندوقکِ رأی آمد وُ آن غولِ دروغین
ای برّه کجا!صندوقکِ ببر کپان شد
ای طعمۀ معصوم درنگی کُن وُ بنگر
هشدار!دروغ است وُ فریبی که بیان شد
ببر آمد وُ چوپان شد وُ بنواخت نی اش را
آهنگ؛گریزان شد ازین دام وُ،دوان شد
ای سوخته در آتشِ شیادِ زمانه
دیدی که ترا زندگی از تاب وُ توان شد
دزدان به سرِ منبر وُ آوارِ مصیبت
افسوس سخن مُرده وُ بیچاره زیان شد
با وعدۀ دین بارِ دگر سُرب وُ سرابست
سَر بَرکُن ازین بختکِ دین خواب گران شد
برخیز وُ در آتش فکن این فتنۀ دوران
عصیانِ تو پاسخ به دَغا؛آبِ دهان شد…
چهارشنبه ۹ اسفندماه ۱۴۰۲///۲۸ فوریه ۲۰۲۴
