رشید مشیری: لاله واژگون
رشید مشیری
لاله واژگون
……………………..
گل نگونسار ‘
بر گرفته ای رو ازآفتاب.
ندیده ای هرگز رقص باران.
خبرت نیست ازدرخشش ستاره.
گریخته چشمت از نگاه عاشقان.
دنیایت به کوچکی’
چند گلبرگ سر به زیر.
گونه هایت مدام خیس’
از اشک مریم.
تارک دنیا’ گل سوگوارم’
‘ بنازم به وفایت’
که نشاندی در دشت’ بذر اسطوره’ وبگرفتی رخ از جهان پلشت’
تابماند در یاد زمین’
قصه شمشیر شب’
بر گردن صبح صادق.
در راهم که بیایم به خانه ات’
به آن لاله زار.
تا بگویم ات از دریا دریا اتش.
لشکر لشکر سیاوش.
.جویبار جویبار خون پاک.
وعربده ظلمت.
تابگویمت’
درخون سیاوشان مااست’
اهورایی سیاوش تو.
ودر راهند دادخواهان’
نه از جانب کاووس’
در قامت بیشمار رستم
……………………
رشید مشیری
۱۴۰۳/۵/۱۰
