شعری از؛ ناصر داوران
شعری از؛ ناصر داوران
ارتش سرخ، احساس سبز
سرمستی آبشاران
سپردیدمان به هیزم شکنها
که زحمتتان نباشد
کمی بیاسایید.
پاک نمیتوانند کرد ولی
آوازمان را
با تیشه‌های پولادینشان
اگرچه خیانت کنند به واژهها
و دروغ را رساتر از حقیقت فریاد زنند.
نقبی نمیتوانند زد به کودکیمان
که بدزدند خنده‌های پر از انار و بهمان را.
خشم شکفته در خیابانها
یک به صد
ستاره خواهد شد
امید خواهد شد
خوشه‌ی گندم خواهد شد.
چراغهایی که به رگبار بستهاید
دارد آفتاب میشود
نه یک خانه
که یک وطن را
خواهد آمیخت
با سرمستی پریشان آبشاران.
مثل هیزم میشکنید
موها و
قلمها و
ترانه‌هایی را که
می شورند بر اسارت
با این همه
ارتش سرخ احساس سبز
سنگر به سنگر
انکارناپذیرتر میشود.
به نقل از “آوای تبعید” شماره ۳۰
