نحن أطفال فلسطین المذنبین قصیده للشاعر الإیرانی، حسن حسام

نحن أطفال فلسطین المذنبین

 

قصیده للشاعر الإیرانی، حسن حسام

تعریب: ابوخالد الأهوازی

 

*تضامناً مع آلاف الأطفال القتلى الفلسطینیین الذین ابیدوا جماعیاً فی غزه*

 

بأرجل متعبه

و أقدام ملتهبه

جیاع..

وعطاشا..

تحت *وابل قنابل الطائرات*..

*قذائف الهاون*…

*الصواریخ*..

وسط الشوارع الملیئهِ بالجنود..

*من الشمال إلى الجنوب*

*من الجنوب إلى الشمال*

 

*****

 

*سلامه* الصغیره

هی معنا بدمیتها الملطخه بالدماء

بحنجرتها الجریحه المملوءه بالقیح

اما *عقیله* فهی لیست بیننا..

لا نراها

قد تکون تحت رکام منزلنا المهدم

مثل ابن حارتی *حارث*

*امی التی تعفر وجهها بالتراب*

کأنها احرقت فی النار

تتحرک بین رکام الخرسانه المهدمه

وهی تئن

إنّی اسمع تنهدات ابنتی الصغیره

اسمع صوتها

 

*****

 

اخی *حنظله* اخذته شظایا مدفع الهاون

*یوم امس*

بقیت مع اختی الصغیره *سلاله*

نرکض مع *جدنا عدنان*

فی طُرُقات الرعب

بلا ملاذ و ضماد

بلا خبز و ماء

بلا حمایه ولا رأفه

بلا ظلٍ وید تمسک بإیدینا

نرکض وانفاسنا تتقطع

وسط الطرقات الملیئهِ بالجنود

*من الشمال إلى الجنوب*

*من الجنوب إلى الشمال*

 

*****

 

نحن الأطفال الفلسطینیون المذنبون..

وبأمر من المحتل المتجهِّم

تحت *وابل قنابل الطائرات*..

*قذائف الهاون*..

*الصواریخ*..

مع زملاء مدارسنا الخربه

و بکاء الأتراب

مع آبائنا؛

أولئک الذین نسمع صوت اقدامهم

مع امهاتنا المعذبه

وهی تحمل حقائبها الخالیه

*باستمرار یتقلص عددنا*..

*باستمرار نُضیع بعضنا*..

فی ارضٍ مغضوب علیها..

فی أرض أصبحت کلها دمار

حسن حسام:

ما کودکانِ گنهکار!

با یاد هزاران کودک قتلعام شده در غزه

 

با زانوانِ خسته

پاهای تاول زده

گرسنه وتشنه

زیربارش ِبمب ها

خمپاره ها

موشک ها

نفس زنان می دَویم

در جاده های پُر ازسرباز

از شمال به جنوب

از جنوب به شمال

*

سلامه ی کوچک، همپای ماست

با عروسک خونالودش

وزخم ِچرک ِگلوگاهش

عقیله اما نیست

زیر آوارِخانه گُم شده است

مثل همبازی ام حارث

مادرم با چهره ی غبار گرفته

انگارآتش گرفته است!

میان ِبتون های فرو ریخته می چرخد

وَ زار می زند:

صدای نفس های دخترم رامی شنوم

صدایش را می شنوم

*

برادرم حنظله را دیروز،

ترکش خمپاره برد

من مانده ام با سلاله خواهرکم

می دویم ، با پدر بزرگمان عدنان

در جاده های نا امن

بی آب ودانه

بی سرپناه و مرهمِ زخم

بی سایه دستی مهربان

می دَویم

می دَویم نفس زنان

از شمال  به جنوب

از جنوب  به شمال

*

ما کودکانِ گناهکار فلسطینی ،

به فرمان ِ فاتح ِ بی لبخند،

همچنان می دَویم،

زیر بارش ِبمب ها

خمپاره ها

و موشک ها

با همکلاسانِ مدرسه ی  ویران

وهمسالان ِگریان

با پدرانمان؛

آن هاکه  نای دویدن شان هست

با مادرانِ رنج

باکوله بارها یِ پُرازخالی

مدام اماکَم می شویم!

مدام اما گُم می شویم!

در سرزمین نفرین شده

درسرزمین ویران

۱۸/۱۱/۲۰۲۳

پاریس