هفت شعر از زیبا کرباسی
هفت شعر از زیبا کرباسی*
این شعرها به دو زبان ترکی و فارسی سروده گشته است
تاریخ سرایش این مجموعه برمی گردد به یازده نوامبر دو هزار و نوزده
تا شش م ژانویه ی دو هزار و بیست و چهار
۱
شعری برای دوست و خواهر عزیزم لاله جوانشیر
لاله خانم
سلامت باشد
ایوان باشد
آفتاب و روز باشد
تو باشی
صدای بلبل ها بیدارمان کند
از لحاف تشک پشم
چند پارچه کهلیک بپرد
از روی درخت
فلامینگو ها آشتی کنند
با دریاچه ی مظلوم
سمت چپ مان
سفره را پهن کرده باشند
عاشقان مان
باز
ترکی را با لهجه ی فارسی بغلطانیم
در دهان
سفیده ی تخم مرغم را سفت می خواهم
زرده اش را نیم پز
عسل و خامه ام را روی نان کماش
پشت سرش
پقی
زیر خنده
بزنیم
کتاب هایم درآمده یک به یک از شمار
روی ما نیز می خندد امروز
دوست قشنگم
لاله خانم
۲
لیمو
چه کسی به تو این رنگ و رو را داده
که عقل را پر می دهد
این زلالی
این خوش به چشم آمدگی
این قسمت از زیبایی
از کدام محبت سررفته
ریخته زیر دست و پا
این شفای پر مرهمت
این مزه ی محتشم
این عطر
که کدورت را
زابه راه می کند
ای روی گشاده و خندان میوه ها
جوجه ی زرد طلا شان
پارچه ی صفا
رفیق حسادت مرکبات
حلقه ی لیمو
در چای داغ جوشانم
۳
مایل به پرتقال
ماه عسل بنفش و آبی
آن شادی ی خواب های مایل به پرتقال هم هست
آنهایی که زیر درخت لیمو خوابیده اند
می دانند
شوقی که آهو را از خواب بیدار می کند
خفن ترین حرکت خواستن به این می گویند
فاعلاتی که به عشق هزار برکت گفت و
در یک آن
شکسته پکسته ی قلب لک و لکم را
پلمپ کرد
هنوز نرقصیده ام با تو
زیر نور شمع
۴
از هر جهت
گفتم بروم
بگردم
کمی آدم ببینم
هوا بخورم
بگم بخندم
باور کنم از سر
به زن بودنم
برگردم خانه
توپه توپ
باز شعر هجوم آورد
مرا گول زد با توتکش
باید بنشینم و بنویسم
گفتن سری به بیرون بزنم را
آدم ببینم را
هوا بخورم را
بگویم و بخندم را
و هاکذا
بعد از آن که نوشتم اما
در حالتی درست
خیلی به راستی
بیرون می زنم
در حال دیدنم
در حال هوا خوردن
گفتن خندیدن
از هر جهت مجهز به کلمه ام
اتکائم به نفس است
آدمی دیگرم
سرم
زن بودنم را باور دارم
۵
محدث
یکی هست
نزدیک
خیلی نزدیک
پیچ عشقی
خواب هایی دور سوا می کند برای ما
شما هم هستید
گفته بودند پدربزرگ ها
خیلی دور
از راه های دور
تنها
تنها عکس های نزدیک می تواند بگیرد آدمی
۶
تنها من
آدم ها برترند
آدم ها خوبند
آدم ها عشقند عاشقند
آدم ها شعرند محشرند قلبند شعورند
آدم ها مهربانند
آدم ها زیبایند
آدم ها قادرند مختارند
اصلن عزز و وجله
خود خود خدایند
تنها منم
که از همه ی این حرف ها
معصومم
۷
بزمچه
باز
برای تماشای شکستن تخم خورشید
مثل نیمرو
توی دیس ابر
مجبوری
این جانور را شیرفهم کنی
هیچ زوری
در این جهان
برعشق فائق نیست
وقتی چند باره از تو سوال می کند
بگو چیست پنهان در مشت من
دیوی که
عاشق بزمچه گشته است
*زیبا کرباسی
متولد تبریز
شاعر
که تاکنون بیش از ده جلد کتاب شعر و ترجمه از او منتشر شده است
در سال ۲۰۱۳ تیم تحقیقاتی آموزش و پرورش بریتانیا از دانشگاه بربک نام او را کنار پانزده شاعر و نویسنده‌ی انقلابی جهان در سه قرن اخیر قرار داد
او دبیر کانون نویسندگان ایران در تبعید از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ و همچنین به عنوان رئیس انجمن قلم در تبعید – بریتانیا از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ انتخاب شد
زیبا کرباسی از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ مدیر رابطه‌ی بین‌الملل انجمن قلم جهانی ایران در تبعید بوده است
و برنده‌ی جایزه‌ی سیب طلایی آذربایجان در سال ۲۰۰۹ شد
شعرهای او تا اکنون به بیش از پانزده زبان ترجمه شده است و در مهم‌ترین آنتولوژی‌های جهان به چاپ رسیده‌است
در سال ۲۰۲۱ شعری از زیبا کرباسی از بین شعر صدها شاعر جهان شعر برگزیده ی ماه آزادی برای کتابچه ی راهنمایی ی کتابخانه های لندن سنترال و بروشورهای آن انتخاب شد
بسیاری از شاعران و منتقدان ایران و جهان او را جزو تاثیرگذارترین شاعران دوران خود خوانده‌اند
از زیبا کرباسی تا سال ۲۰۲۸ بیش از بیست مجموعه شعر از تاریخ ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۳ همچنین مجموعه‌هایی در باره‌ی شعر منتشر خواهد شد
زیبا کرباسی علاوه بر زبان فارسی به زبان ترکی آذربایجانی نیز در سیاق مکتب تبریز شعر می‌سراید
