برگردانی از شعری از «طاووس مسقات»، شاعر الجزایری: فواد روستایی
برگردانی از شعری از «طاووس مسقات»، شاعر الجزایری
فواد روستایی
اگر برهنه بودنِ ساقِ پایم
زمین‌لرزه‌آفرین است
و رؤیتِ موهایم
توفانی از بادهای سرد به پا می‌کند
و گوشه‌ای از گلوگاهم
دریاها را به طغیان وامی‌دارد
و صدایم
موجبِ رانش زمین می‌شود
اگر پستان‌های شیرده و زندگی‌بخشِ من
بن‌مایه‌ی بروزِ قحطی‌است
وبازوان برهنه‌ام دمای زمین را بالا می‌برد
و لبخندم
تکان‌دهنده‌ی ارکان کون‌ومکان
و بیدارکننده‌ی تمامی غرایزِ پست‌است
اگر در پسِ پرده‌ی هر فاجعه‌ی طبیعی
دست من است که در کار است
زنهار! از من بترس!
که منم نیروی آسمانی مانا
و تو، موجودی مسکین و میرا!
