داستان

منظر عقدایی غروب صدا از کسی در نمی‌آمد، صدایی شنیده نمی‌شد. چیزی در هوا بود که ما را وادار به

قباد آذرآیین: رهگذر و پل لرزان   مرد رهگذر گفت: سلام، پل لرزان! پل لرزان گفت: سلام، رهگذر! مرد گفت:

اِدویج دانتیکا (۱) Edwidge Danticat   بدون بازرسی ترجمه جمشید شیرانی شش ثانیه و نیم طول کشید تا آرنولد پانصد

محسن حسام: نامش را به خاطر بسپار بهارانه، همچون دسته گلی برای زندانیان سیاسی عقیدتی  از هر طیفی و مرامی

ارسلان عربلویی:   لنگه کفش فسفری سیندرلا   زمان: ساعت ۲ بامداد مکان: ایستگاه مرکزی قطار، شهر کلن منتظرم؛ مثل

ناصر زراعتی: حرف‌هایِ صد تا یه غاز توضیحِ واضحات: در نوشتنِ این «جمله»هایِ بیش‌تر طنزآمیز (و گاهی کمی جدّی)، هیچ‌گونه

رشید  مشیری: نرگس پیر زن از صدای پاهایی که پله‌ها را با سرعت بالا می‌آمدند از خواب پرید. نگاهی به

رضا بهزادی؛ تردید ابرهای تیره‌رنگ آخر پاییر در باد، رقص‌کنان بر سر خیابان بزرگ این شهر کوچک، رهگذران را که

منظر عقدایی:   ملافه سرخ برای توران ملافه تا روی سینه زن کشیده شده بود. دست‌های او روی ملافه قرار

میهن جمشید شیرانی ١ حالا دیگر پا به کهسنالی گذاشته بود. تنها در این خانه ی دَرَندَشت بی همدم و