داستان

حسن حسام آهو دربند آن روز لعنتی، روز سیاهی بود! آون روزو می‌گم داداش! اون روزِ آشوبو که رفته بودیم

رضا اغنمی   مخترع   دردفتر خاطراتش آمده است: اوضاع شهر بهم ریخته، همه‌جا غوغا و هیاهوست. سرو صداهای هولناکِ

  حسن زرهی: به “اوا“ اما نگفتم   توی تاریک‌‌ترین غار جهان هستیم و همین طور همه چیز بمباران می‌شود.

متینا توکلی: آخرین شب مهتابی یک پشه   آن شب یک شب مهتابی بود. شبی که تمام مدت پشه‌ای کوچک

مونا امامی:      آینه       مسافران، مثل ماهی‌های مرده ی کنار ساحل، روی نیمکت ها و زیر نیمکت ها

رشید مشیری من را ببخشید عکس هایتان را که دیدم، نوشته هایتان را که خواندم، از ذوقها ، توانها، هنهایتان

محسن یلفانی آغازی از یک نمایشنامه یک دیواری بزرگ و بلند با پنجره‌هائی در دو ردیف – دو طبقۀ یک

    مریم رییس دانا مهتاب چه چراغ قرمز طولانی‌ای! از خیابان چرچ[۱] می‌خواهد بپیچد به میلیکن[۲] سمت خانه، که

رشید مشیری گردو و مویز سال ۱۳۴۳ است ومن در ردیف سوم کلاس پنجم دبستان نشسته و در میان هیاهوی

  ادویج دانتیکا (۱) طلوع، غروب (Edwidge Danticat) نیویورکر، ۱۱ سپتامبر ۲۰۱٧ ترجمه جمشید شیرانی   دوباره در روز غسلِ