داستان

علی حسینی:   سراب آینه   نمى دانست کجا ایستاده، چه زمانی است و یا چه روزى. داغى آفتاب ریخته بر

داریوش فاخری: ۲۰۴۹   پروانه ای میگفت :   روز جشن عشاق ، پَر پَر زنان از شکاف بین دو

احمد خلفانی؛ داستان کسی که رفت آن‌ روز که بی‌مقدمه راهش را کشید و لنگان لنگان رفت، احساس کردم داستانی

احمد سیف؛   عکس کار صفا دیگردرآمده بود. از صبح سحر قبل از بیدار شدن گنجشگها، می رفت سر کار

فرشته مولوی؛ کمین بود فصل ۶   کمین بود. تاریکی به‌راه بود. همدست بود. خوب پایین افتاده بود. خوب راه

مجید نفیسی نامه‌ای به مادرم     الان نیمه‌شب است ولی خوابم نمی‌آید. به یاد دیدار دو هفته پیشمان در

کافیه جلیلیان دور از چشم مادر   تق، تق، تق،،،، سنگ به سینه ام مى زنى، وردى بر لب دارى

جورج ساندرز میله ها ترجمه جمشید شیرانی   هر سال، شبِ جشنِ شکرگزاری، پشت سرِ پدر ردیف می شدیم در

اکبر سردوزامی؛ یک روز نیم‌گرم پاییزی   بند کیفش را روی شانه گرفته بود و کنار بهروز می‌رفت. اول پاییز