داستان

  عباس خاکسار؛ پروازی کوتاه ……………….. _حالا چند سال و چند ماه و چند روز می شه ؟ « برام

قباد آذرآیین؛ گریه، کسب ‌و‌کار من است   این‌جا یک مقبره‌ی قدیمی خانوادگی است؛ این‌جا سه تا قبر کنار هم

راه راست رضا بهزادی هرگاه معلم محمدعلی را فرا می‌خواند، کلاس در سکوتی بی‌نظیر قرار می‌گرفت و همه بچه‌های کلاس

قاضی ربیحاوی؛ سنگ سفید عکاس از روی چوبه دار پرید پایین و همه دوربین هایش بالا و پایین پریدند. چند

داریوش فاخری؛ غریبه ها   شاید حوصله ام از یکنواختی و تکرار تنهایی و خانه نشینی بیهوده سر نرفته و

رضا بهزادی؛ احمد آفتاب در اتاق شماره ۷ زندان کارون اهواز باز شد و مردی با قدی بلند و چهره‌ای

مهرنوش مزارعی: بخشی از «انقلاب مینا» تیوانا   راننده‌تاکسی او را لب جدول خیابان پیاده کرد، و با دست ساختمان

مجید نفیسی پیکار در پیکار: دانشجویان غایب پیکار در پیکار: من و جنبش چپ یک. پیش از پیکار ج. دانشجویان

مصطفی خلجی: مادام* مادام، زنی چاق و حدودا پنجاه ساله بود که همیشه شلواری تنگ و کوتاه با تی‌شرتی چسبان

عزت گوشه گیر : “دشمن” و “غروب آفتاب” دو داستان کف دستی “داستانک” از یاسوناری کاواباتا، نویسنده ژاپنی این دو